40x Pinkpop
Een bijzonder verjaardagsfeestje dit jaar: Pinkpop bestaat veertig jaar. Vanaf 1990 staat het festival vermeld in het Guiness Book Of Records als ‘oudste, onafgebroken georganiseerde, jaarlijkse popfestival ter wereld’. Jan Smeets, de oprichter, is vooral de bezoekers dankbaar. Die hebben het mogelijk gemaakt dat Pinkpop zo lang bestaat. ‘Zonder publiek, geen succes’, zegt Jan in het Pinkpop-magazine. Wie er niet bij kan zijn, kan ook dit jaar het festival (live) volgen op Nederland 3 en 3 FM. Eric Corton en Giel Beelen doen verslag met veel concertfragmenten van het veertigjarig jubileum. Daarnaast zijn er veel interviews en backstage impressies en reportages van Michiel Veenstra te zien.

De grote namen van de laatste dag:
The Script, Anouk, The Kooks, All-American Rejects, The Gaslight Anthem, Novastar, Amy MacDonald, Katy Perry, Fransz Ferdinand, Shinedown, Billy Talent, Mando Diao, Hollywood Undead, The Ting Tings, De Jeugd Van Tegenwoordig, en als afsluiter Snow Patrol.

De meest opvallende momenten ooit:
• In 1992 ging The Cult, versterkt met Pearl Jam's Jeff Ament, veel langer op het podium door dan was toegestaan. Het publiek was razend enthousiast, maar Jan Smeets werd tot waanzin gedreven.
• In 1988 kreeg Sinéad O’Connor, als enige, het publiek doodstil met haar optreden.
• Pearl Jam’s Eddie Vedder nam in 1992 een stagedive vanaf de tv-kraan.

(eerder in Televizier gepubliceerd)

Een avond moderne dans: betoverd

Opkomen, exploderen en verdwijnen in het donker

Waanzinnig, adembenemend en feeëriek, dat zijn omschrijvingen die nog het dichtst in de buurt komen van de indruk die de voorstelling 4x20 Storyproof achterlaat. In dit vierluik toont het Scapino Ballet Rotterdam vier moderne choreografieën die in sfeer van elkaar verschillen, maar verbonden worden door tijd: Elk stuk duurt twintig minuten.

dronkenmansleven
De gordijnen gaan opzij en het donkere podium wordt zichtbaar. Het publiek is stil. Stap, stap, stop, op de tenen, gestrekte lichaamshouding en pose. Gevolgd door soepele bewegingen op de melodieën van een cello. Het is begonnen. Rode spotlights zakken van het plafond naar beneden. ‘Wow’, fluistert een man naast mij. Het decor is opvallend: Een groot, wit plateau met een gat in de vorm van een grote cello. In het midden zit cellist Nina Hitz die met eigen improvisaties ritme geeft aan snel wisselende tableaus. Met het dansstuk September Virgin laat choreograaf Reischl de reis van het leven zien, in dit geval een gebroken dronkenmansleven. Danser Mischa van Leeuwen zwalkt half triomferend over het podium en declameert de tekst: ‘Mocht ik door de drank bezwijken, mocht ik naar het donker gaan, laat dan op mijn grafsteen prijken: Hij kon niet meer op zijn benen staan.’ De andere vijf dansers schieten heen en weer en breken hun loopstappen af met lachbuien. Opvallend en energiek is danser Min Li die ondanks de kronkelige bewegingen rustgevend aanwezig is. De dansers vallen neer op de grond rondom de cellist. De twintig minuten zijn voorbij. Een staande ovatie. De dansers betuigen hun dank aan het publiek door meerdere malen te buigen. Ondertussen zweten en ademen zij hun borstkast uit. Wat is dit intens.

dribbelende voeten
De Franse choreograaf Garcia gebruikt zijn fascinatie voor Michelangelo’s Pietà (een beeldhouwwerk in Rome) voor een tragikomisch dansstuk over rouw in 5 steps for a pieta. De theaterscènes, onder aanvoering van Véronique Prins, zijn lachwekkend waardoor het zware, emotionele verhaal wordt verluchtigd. De bewegingen van de dansers lezen als verschillende stadia van rouw: ontkenning, woede, depressie en acceptatie. Ik ben ontroerd, heb kippenvel en natte ogen. Vervolgens is het duet Nicht zutreffendes streichen van artistiek directeur Wubbe aan de beurt. Bryndis Brynjolfsdottir en Rupert Tookey dansen een scherp en intiem portret van nabijheid zoekende, maar elkaar niet rakende geliefden. In het laatste stuk Supernova laat choreograaf Goecke vier mannen en drie vrouwen op jazzy sax en drums met vlug draaiende armen en snel dribbelende voeten een magische dans uitvoeren. Opkomen, exploderen en verdwijnen in het donker. Door zout omhoog te gooien, creëren de dansers een nevel waarin zij met ongelooflijke kracht, snelheid en spierbeheersing bewegen. En als je denkt dat hoog met de benen zwaaien en pirouettes draaien alleen iets voor vrouwen is, dan heb je het mis. De stoere mannen dansen soepel en krachtig met hun betoverende en gespierde lichamen. Ik geloof mijn ogen niet. Dit is moderne dans.

Klassiek vs modern ballet
Klassiek ballet ontstond in Frankrijk en werd beroemd door Lodewijk XIV. Het is gebonden aan talloze regels waaraan de bewegingen en technieken moeten voldoen. Daartegenover staat modern ballet. Deze dansvorm is vrijer en heeft geen vast bewegingsvocabulaire. Voor meer informatie en voorstellingen kijk op www.scapinoballet.nl of www.schouwburg.rotterdam.nl.

(eerder in Profielen gepubliceerd)

‘Be careful what you wish for’ ****

De regisseur van The Nightmare Before Christmas, Henry Selick, brengt ons dit jaar de animatiefilm Coraline, gebaseerd op het boek van Neil Gaiman. Coraline (gesproken door Dakota Fanning, bekend van War of the Worlds) is net verhuisd en verveelt zich enorm. Haar ouders hebben geen tijd voor haar en dus gaat ze zelf het ouderwetse huis exploreren. Daarbij stuit ze op een smal en mysterieus deurtje in één van de kamers. De snel ontevreden Coraline wordt via het deurtje gelokt naar een nieuw thuis waar ze een alternatieve versie van haar eigen leven ontdekt. In die alternatieve wereld lijkt alles hetzelfde te zijn als in haar ‘echte’ leven, alleen beter en kleurrijker. De ‘andere vader’ (gesproken door John Hodgman) en ‘andere moeder’ (gesproken door Teri Hatcher) lijken lief en zorgzaam, maar hebben een verborgen, zelfs angstaanjagende agenda.
Coraline is droevig, maar fantasierijk. Griezelig, maar wel met mate. Een creatief avontuur dat je niet moet missen en waarbij een hoofdrol is weggelegd voor de muziek. Die laat je lachen, geeft je kippenvel en verhoogt de spanning waar het nodig is. Laat je dus meeslepen en schakel al je zintuigen in. En ga vooral geen overhaaste wensen doen, want zoals de slagzin al luidt voor deze film: ‘Be careful what you wish for’.
(eerder in Profielen gepubliceerd)

DJ Joyce Mercedes als femme fatale

De Nijmeegse Joyce van Engelen, beter bekend als Joyce Mercedes, is één van de bekendste vrouwelijke DJ’s die menig mannen hart sneller doet kloppen met haar strakke lichaam, blonde lokken en Angelina Jolie lippen. Zij begon haar carrière als fotomodel en danseres. FemmeX sprak met de ambitieuze femme fatale van de huidige house scène.

‘Eigenlijk wilde ik helemaal geen DJ worden. Mijn voorkeur gaat uit naar zang en dans’, zegt de Nijmeegse. Dankzij haar werk als danseres heeft ze veel contacten gekregen en als ze eenmaal haar dj-debuut maakt op een privéfeest in Miami, gaat het balletje snel rollen. ‘Ik kreeg steeds meer drive om dit tot een hoog niveau te brengen.’ Haar doorzettingsvermogen en talent leveren haar internationale optredens en een plekje als resident DJ in de bekende Supperclub op.

Ze blijft ondertussen een geliefd fotomodel, heeft gewerkt aan campagnes van Heineken, Campari, Gap-Star, Playboy en Maxim en is te zien in veel (mannen)bladen als FHM. Joyce heeft naast dj’s als Sasha, Anthony Pappa, James Holden, Paul van Dyk en Derrick May gestaan. In Nederland heeft ze op onder andere Dance Valley en Impulz gedraaid. Haar muziekvocabulaire bestaat uit elektro, funky, techny, full-of-soul, tribal, house en trance. Maar zij staat vooral bekend om haar progressieve house sounds. Hierin blijkt zij een natuurtalent en zeer succesvol te zijn.

Vooroordelen ontkrachten

Mercedes merkt dat het zo zijn voordelen heeft als vrouwelijke DJ in de business. ‘Het brengt mij zeker veel werk op, maar het heeft ook zijn nadelen als vrouw zijnde. Je wordt minder serieus genomen. Maar promoten met mijn uiterlijk heeft me zeker geholpen en ik heb me er een beetje bij neergelegd dat de wereld zo in elkaar zit. Dan maar goed promoten ermee!’, zegt de ervaren DJ.

‘Na mijn atheneum in Nijmegen te hebben afgerond heb ik economie gevolgd in Amsterdam.’ In 2004 studeert Joyce af als audio engineer aan de SAE (School of Audio Engineering) in Amsterdam. Joyce gaat verder met een gespecialiseerde opleiding tot elektronisch muziek producent en start met de productie van haar eigen muziek. In 2007 richt zij haar eigen platenlabel op: QOC Recordings.

Hierop verscheen haar eigen debuut-EP (Extended Play) Golden Glow. Zij bracht een dubbel cd uit in samenwerking met een Duitse platenlabel. Deze dj-mix compilatie kreeg als titel "Best female dj’s of the world". Ondertussen stroomt haar agenda vol met optredens en reist ze de wereld over. ‘Mijn grootste ambitie is het afmaken van mijn popsingles, ik ga deze inzingen. Ik heb erg veel zin om dit tot een groot succes te maken. Ik wil de commerciële markt op’, aldus de multifunctionele Mercedes.

In 2008 werd Joyce ambassadrice van de nieuwe Qoco-Amsterdam lingerielijn. Qoco brengt sexy ondergoed voor zowel vrouwen als mannen. ‘Ik vind het leuk om met een creatieve mind, zakelijke skills en een goed netwerk een lingerielijn op te zetten. De productie van mijn eigen lijn onder de naam Joyce Mercedes loopt nu in Turkije. Hopelijk is dat allemaal dit jaar nog realiteit’, zegt de allround business vrouw.

Inspiratie

‘Ik vind het jammer dat ik nooit echt goede begeleiding heb gehad’, zegt Mercedes. Maar dankzij haar doorzettingsvermogen, creativiteit en ambities is zij nu helemaal in haar element en wereldwijd bekend en succesvol. ‘Ik laat me inspireren door mensen aan de top, in welk vak dan ook. Voor mij is hard werken, goede mensen om mij heen hebben en mezelf onderbouwen in mijn vak zeer belangrijk’, aldus Mercedes.

(Bron: eerder gepubliceerd op FemmeX)