Opkomen, exploderen en verdwijnen in het donker
Waanzinnig, adembenemend en feeëriek, dat zijn omschrijvingen die nog het dichtst in de buurt komen van de indruk die de voorstelling 4x20 Storyproof achterlaat. In dit vierluik toont het Scapino Ballet Rotterdam vier moderne choreografieën die in sfeer van elkaar verschillen, maar verbonden worden door tijd: Elk stuk duurt twintig minuten.
dronkenmansleven
De gordijnen gaan opzij en het donkere podium wordt zichtbaar. Het publiek is stil. Stap, stap, stop, op de tenen, gestrekte lichaamshouding en pose. Gevolgd door soepele bewegingen op de melodieën van een cello. Het is begonnen. Rode spotlights zakken van het plafond naar beneden. ‘Wow’, fluistert een man naast mij. Het decor is opvallend: Een groot, wit plateau met een gat in de vorm van een grote cello. In het midden zit cellist Nina Hitz die met eigen improvisaties ritme geeft aan snel wisselende tableaus. Met het dansstuk September Virgin laat choreograaf Reischl de reis van het leven zien, in dit geval een gebroken dronkenmansleven. Danser Mischa van Leeuwen zwalkt half triomferend over het podium en declameert de tekst: ‘Mocht ik door de drank bezwijken, mocht ik naar het donker gaan, laat dan op mijn grafsteen prijken: Hij kon niet meer op zijn benen staan.’ De andere vijf dansers schieten heen en weer en breken hun loopstappen af met lachbuien. Opvallend en energiek is danser Min Li die ondanks de kronkelige bewegingen rustgevend aanwezig is. De dansers vallen neer op de grond rondom de cellist. De twintig minuten zijn voorbij. Een staande ovatie. De dansers betuigen hun dank aan het publiek door meerdere malen te buigen. Ondertussen zweten en ademen zij hun borstkast uit. Wat is dit intens.
dribbelende voeten
De Franse choreograaf Garcia gebruikt zijn fascinatie voor Michelangelo’s Pietà (een beeldhouwwerk in Rome) voor een tragikomisch dansstuk over rouw in 5 steps for a pieta. De theaterscènes, onder aanvoering van Véronique Prins, zijn lachwekkend waardoor het zware, emotionele verhaal wordt verluchtigd. De bewegingen van de dansers lezen als verschillende stadia van rouw: ontkenning, woede, depressie en acceptatie. Ik ben ontroerd, heb kippenvel en natte ogen. Vervolgens is het duet Nicht zutreffendes streichen van artistiek directeur Wubbe aan de beurt. Bryndis Brynjolfsdottir en Rupert Tookey dansen een scherp en intiem portret van nabijheid zoekende, maar elkaar niet rakende geliefden. In het laatste stuk Supernova laat choreograaf Goecke vier mannen en drie vrouwen op jazzy sax en drums met vlug draaiende armen en snel dribbelende voeten een magische dans uitvoeren. Opkomen, exploderen en verdwijnen in het donker. Door zout omhoog te gooien, creëren de dansers een nevel waarin zij met ongelooflijke kracht, snelheid en spierbeheersing bewegen. En als je denkt dat hoog met de benen zwaaien en pirouettes draaien alleen iets voor vrouwen is, dan heb je het mis. De stoere mannen dansen soepel en krachtig met hun betoverende en gespierde lichamen. Ik geloof mijn ogen niet. Dit is moderne dans.
Klassiek vs modern ballet
Klassiek ballet ontstond in Frankrijk en werd beroemd door Lodewijk XIV. Het is gebonden aan talloze regels waaraan de bewegingen en technieken moeten voldoen. Daartegenover staat modern ballet. Deze dansvorm is vrijer en heeft geen vast bewegingsvocabulaire. Voor meer informatie en voorstellingen kijk op www.scapinoballet.nl of www.schouwburg.rotterdam.nl.
(eerder in Profielen gepubliceerd)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten