Ghazal Golriz

Geleerd op de HR: praktijkgericht werken
Gemist op de HR: basiskennis en theorie

‘Na het behalen van mijn propedeuse voelde ik geen uitdaging meer in mijn studie. Ik had veel eerder over moeten stappen naar het wetenschappelijk onderwijs.’ Aldus oud-student pedagogiek Ghazal Gholriz. Ze studeerde juni 2008 af en werkt nu als freelance gezinsbegeleider bij Unice Watson.

Tot 2008: pedagogiek
Nu: freelance gezinsbegeleider

‘Vanwege mijn liefde voor kinderen koos ik voor de opleiding pedagogiek’, vertelt Golriz. ‘Daarnaast wilde ik heel graag weten hoe en waarom er zo’n verschil is tussen de Nederlandse opvoeding en de buitenlandse. Dat is niet zozeer een kwestie van goed of slecht. Maar het is opmerkelijk dat de meeste kinderen met een Nederlandse opvoeding veel ruimte krijgen om zelfstandig te worden en eigen keuzes te maken. In andere culturen merk ik dat kinderen, op jonge leeftijd, in een hokje worden geplaatst. Hun toekomst wordt vrij vroeg door ouders en familie uitgestippeld. Het wordt gelijk duidelijk of iemand opgroeit tot dokter of de opvolger van het familiebedrijf’, aldus Golriz. ‘Een Nederlands kind dat dolgraag achter de bar wil staan voor de rest van zijn leven zal toegejuicht en gesteund worden door zijn ouders. In allochtone culturen wordt zoiets niet snel geaccepteerd.’
Tijdens haar opleiding pedagogiek heeft Golriz veel praktijkervaring, maar weinig basiskennis opgedaan. ‘Tijdens de praktijklessen heb ik niet veel nieuws geleerd. Ik kan van mezelf al makkelijk contact leggen, dus lessen sociale vaardigheden hadden voor mij geen toegevoegde waarde. Ik werd meer geprikkeld tijdens de theorielessen. Ik merkte dat ik behalve oriëntatiestages ook behoefte had aan diepgaande stof en analyses’, zegt de oud-student.
Ondanks dat ze niet enthousiast werd van de praktijklessen, was Golriz al vrij vroeg actief in het werkveld. Ruim twee jaar heeft zij als docent gewerkt op de IMC Weekendschool, een school voor aanvullend onderwijs bestemd voor kinderen uit achterstandswijken. Jongeren van tien tot veertien jaar krijgen er op zondag les van professionals uit de wereld van wetenschap, kunst en cultuur. Op deze manier hoopt men het zelfvertrouwen en de toekomstperspectieven van deze kinderen te vergroten. ‘Ik werkte daar als vrijwilliger en dat deed me goed. Toen ik begon met afstuderen, ben ik ermee gestopt’, aldus Golriz.
Ongeacht haar werkervaring en stageoriëntaties ervaarde de oud-student de overgang van studie naar de arbeidsmarkt als moeilijk. Tijdens de opleiding krijgen de laatstejaars studenten uitgebreide sollicitatietraining en veel van hen rollen via hun afstudeerstage de arbeidsmarkt in. Maar bij Golriz ging dat anders. ‘Mijn stageplek op een middelbare school zag ik niet als optie voor een serieuze baan. Ik vond de sfeer niet zo leuk.’ Via Monsterboard zocht ze naar werk. ‘Ik kreeg al snel te horen dat ik te weinig werkervaring heb. Als pedagoge met een bachelordiploma ben je niet echt breed bevoegd. Een stage-ervaring telt niet als werkervaring en dat maakt het werk vinden op hbo-niveau moeilijk. Ook al ben je jonger en dus vaak goedkoper voor de werkgever’, meent Golriz. ‘Om toch werkervaring op te doen ben ik als freelancer in dienst bij Unice Watson, hoewel dit niet het ideale werk is voor mij. Het is eentonig en het is geen vaste baan.’
Naast dit freelance werk heeft Golriz ook een semester Engels gestudeerd aan de Alliant University of San Diego in de Verenigde Staten. ‘Ik deed daar een intensieve cursus ter voorbereiding op mijn masteropleiding. Ik twijfel nog tussen de master gezinspedagogiek of opleidingskunde. Vorig jaar was ik te laat met inschrijven, dus daarom begin ik in september.’

Curriculum Vitae

2003 – 2008	pedagogiek
2006 – 2008	docent op de IMC Weekendschool
2008	Engels, in San Diego
2009 – heden	gezinsbegeleider bij Unice Watson

Filosofenportret: Desiderius Erasmus: Van een ‘ongelukje’ tot wijsgeer

Erasmus Universiteit, Erasmus ziekenhuis, Erasmus brug, Erasmus metrolijn en een Erasmus standbeeld. Het klinkt bekend in de oren, maar wie is Erasmus eigenlijk? Vaak hebben jongeren geen idee wie de naamgever is van deze infrastructuur. Dit jaar is Rotterdam de Europese Jongerenhoofdstad. Hét moment om deze bekende man onder de aandacht te brengen.

Om jongeren met de Rotterdamse wijsgeer Desiderius Erasmus op een laagdrempelige wijze kennis te laten maken, heeft Erasmus Universiteit Rotterdam het eerste stripverhaal over Erasmus afgelopen maart uitgebracht. ‘Een stripverhaal over de grote denker mag niet alleen leuk zijn, maar moet ook historisch gezien tot in de puntjes kloppen’, zegt een woordvoerster van de Rotterdamse universiteit. ‘Een stripverhaal is volgens ons de ideale manier om kort en helder een beeld te schetsen van Erasmus en het belang van zijn ideeën. Zijn gedachten zijn nog steeds actueel.’ Het stripverhaal ‘Erasmus in Europa’ is nu te koop bij boekhandels voor 3.95 euro.

Erasmus overlijdt in 1536. Hij gaat de geschiedenis als humanistisch denker met vooral zijn wijze lessen over de beschaving. De Maasstad eert Erasmus op diverse manieren. Naast een ziekenhuis, brug en universiteit werd Rotterdam een standbeeld rijker in 1549. Deze standbeeld staat inmiddels op het Grotekerkplein. Vorig jaar werd een kenniscentrum geopend: het Erasmushuis.

Rotterdam of Gouda?
Desiderius Erasmus werd op 28 oktober 1466, 1467 óf 1469 geboren. Over de geboorteplaats is er weinig zeker. Volgens sommigen was dit Rotterdam, volgens anderen was het Gouda. De verwarring draait onder andere om een bekend houten borstbeeld waarop staat: Goudae conceptus, Roterodami natus. In het Latijns betekent dit: in Gouda verwerkt; in Rotterdam geboren. De vader van Erasmus was een priester in Gouda en zijn moeder was zijn huishoudster. Men vermoedt dat zij haar zwangerschap waarschijnlijk in Rotterdam heeft doorgebracht om ‘het ongelukje’ te verbergen.

Kritische geest
Na drie jaar in Rotterdam te hebben gewoond, vertrok Erasmus naar Gouda. Hij begint met zijn reizen door heel Europa in 1493. Tussen 1500 en 1502 publiceert hij de Adagia, spreekwoorden van klassieke wijsgeren én van zichzelf. In 1509 volgt de befaamde Lof der Zotheid. Hierdoor is Erasmus zeer bekend gebleven. In de Lof der Zotheid en de Enchiridion zet hij zijn ideeën over wat christendom werkelijk voor de mens zou moeten betekenen uiteen. De Lof der Zotheid is een satire op allerlei misstanden van zijn tijd, waarin hij allerlei dingen zegt die Erasmus zelf - van de Kerk - eigenlijk niet mocht zeggen. In 1516 schrijft hij De Opvoeding van de Christenprins. Hierna werd Erasmus wereldberoemd, al werd zijn boodschap soms slecht begrepen. Het is vooral zijn kritische geest die ons ook nu nog kristalhelder de weg kan wijzen.

Eigen Public Relations
Erasmus was niet alleen de grootste geleerde van zijn tijd, hij dacht ook zorgvuldig na over zijn imago op lange termijn. Hij liet zich veelvuldig portretteren. Daarvoor trok hij de beste kunstenaars aan: Quinten Massys, Hans Holbein, Albrecht Dürer. De portretten gebruikte hij als dank voor begunstigers en ter promotie van zichzelf. Op die manier kreeg hij greep op de manier waarop mensen hem zouden herinneren vanaf het moment dat ‘God hem tot zich zou roepen’, zoals hij het zelf omschreef. Bij zijn brieven aan vrienden en vorsten voegde Erasmus vaak een portret als geschenk. Mede daardoor werd hij zelf een beroemdheid en werd het Erasmusportret een geliefd onderwerp bij schilders.

'Het geheim van Erasmus'
Maurits Tompot, voorzitter van het Erasmus Genootschap, schreef samen met Ines van Bokhoven een boek over zijn idool. 'Het geheim van Erasmus'. Volgens Tompot is het beeld dat van Erasmus bestaat niet volledig. Soms zelfs compleet verkeerd. ‘Ik hoorde dat iemand zei dat Erasmus de architect van die brug in Rotterdam was. En ook binnen mijn kerk wordt hij soms gezien als een humanist.’ Volgens Tompot zit het anders in elkaar. ‘Hij was niet van god los. Hij wilde juist naar de bron terug. En als een wetenschapper zocht hij zijn hele leven bibliotheken af naar de oudste teksten om zo het foutloze Nieuwe Testament te maken. Op vele punten kijkt Tompot naar de facetten van Erasmus’ leven. ‘Hij was een moedig mannetje, jarenlang afgeschreven als studeerkamerfilosoof. We moeten hem zien als een wereldburger, zoals hij dat zelf deed. Dit jaar wordt hopelijk zijn apotheose.’

Erasmus schreef ooit: ‘Iedereen heeft recht op de juiste opvoeding en goed onderwijs - dit is een bron van deugd en liefde.’ In het kader van Rotterdam de Europese Jongerenhoofdstad 2009, kunnen de jongeren in ieder geval dit jaar onderwezen worden over Desiderius Erasmus, een wijsgeer die in verschillende Europese landen zijn sporen heeft nagelaten.

Opmars van vrouwen naar het Europees mannenbastion

Het kan je niet ontgaan zijn. Op donderdag 4 juni kiest Nederland weer een nieuwe delegatie in het Europees Parlement (EP). De media stonden de afgelopen weken in het teken van ’s werelds grootste direct gekozen parlement. Het EP maakt op veel beleidsterreinen samen met de Raad van Ministers Europese wetten op voet van gelijkheid. Dus ook wetgeving over gendergelijkheid, zoals bijvoorbeeld richtlijnen voor werkgelegenheid, gelijke betaling en ouderschapsverlof.

Het Nederlands beleid is de laatste jaren steeds meer veranderd door de Europese regelgeving. Het lijkt er op dat we steeds vaker bestuurd worden vanuit Brussel dan vanuit Den Haag. De Europese Unie (EU) is de afgelopen jaren uitgedijd tot een kolos van 27 lidstaten. Voor Nederland zijn er 25 zetels te verdelen in het Europarlement dat in totaal 736 leden heeft. Opvallend aan deze Europarlementariërs is dat het vooral mannen zijn. De politiek is, met name in de EU, nog steeds een door mannen gedomineerde wereld, een mannenbastion. Hoewel de EU de afgelopen decennia veel vooruitgang heeft geboekt wat betreft de gendergelijkheid, is er nog geen gelijke verdeling van mannen en vrouwen.

Momenteel zijn er in het Parlement bijna twee keer zoveel vrouwen als het gemiddelde aantal vrouwelijke parlementsleden wereldwijd. Het percentage vrouwelijke leden van het EP is constant gestegen van 17,5% in 1979 tot 31,08% in 2009. De lidstaten die het hoogste aantal vrouwelijke leden in het EP hebben, zijn Nederland (52%), Estland (50%) en Luxemburg (50%). Desondanks vervult slechts een gering aantal vrouwelijke EP-leden hoge functies in de organen van het Parlement zoals bijvoorbeeld het voorzitterschap of het lidmaatschap van commissies of delegaties.

Optimisten, idealisten en feministen
Het onafhankelijk platform Women Inc. organiseert maandelijks actuele en spraakmakende talkshows met verschillende gasten uit het nieuws. Diverse onderwerpen passeren de revue. Op 18 mei ging de talkshow over de verkiezingen met aandacht voor Nederlandse gezinsemancipatie binnen Europa. Topvrouwen van Nederlandse partijen in Europa vertelden waarom er op 4 juni op hen gestemd moet worden. Optimisten, idealisten, federalisten en feministen. Ze waren er allemaal. Merel Barends is stripmaker, scenarist en (beeld)columniste voor Women Inc. Zij heeft de talkshow bijgewoond en heeft haar visie in een beeldcolumn weergegeven. ‘Mijn voorkeuren gingen, op basis van de toespraken, uit naar de SP waar ik meestal op stem en het CDA waar ik nooit op zou stemmen. Het liefst zou ik een paar partijen willen fuseren’, aldus Merel.

Minder grote ego’s
Het bevorderen van gendergelijkheid op alle communautaire beleidsterreinen wordt als noodzakelijk beschouwd voor vooral vrouwen om zinvolle invloed op de politiek uit te oefenen. Neelie Kroes is de beruchte eurocommissaris voor mededingingszaken en bekend als de machtigste vrouw van Europa. Zij is er sterk van overtuigd dat er meer vrouwen aan de top kunnen en moeten en dat een fiftyfifty bezetting belangrijk is in de politiek. ‘Vrouwen zijn betere teamspelers, hebben minder grote ego’s en werken meer met open deuren. Zij nemen minder risico’s en concentreren zich minder op eigen bonussen’, meent Kroes. ‘Met het erkennen van de unieke potentie van vrouwen, is de wereld uiteindelijk beter af.’

Hoopvol
Columnist Merel vindt een gelijke verdeling van mannen en vrouwen ook het beste in de politiek, maar ‘als er niet voldoende vrouwen hogerop (willen) komen, lijkt het me zinloos om een soort krampachtig vrouwenquotum in te voeren. Dat is het soort positieve discriminatie waar we op de lange termijn toch niks aan hebben. Het bevestigt alleen maar wat de meeste mannen al denken: vrouwen kunnen er niet op eigen kracht komen. Maar laten we geduldig zijn, hard werken en hoop houden. Over een paar generaties is die fiftyfifty-verdeling vanzelfsprekend geworden’, meent Merel. Commissaris Kroes houdt ook hoop maar zegt: ‘Je moet zo ongeveer het eeuwige leven hebben voordat de helft van de politici vrouw is.’

Vrouwen aan top
De euroscepsis viert hoogtij en de Europarlementariërs zijn hoopvol. Zij lopen zich het vuur uit de sloffen om te vertellen hoe belangrijk Europa is. Vooral voor vrouwen. Momenteel zijn er drie vrouwen die lijsttrekker van hun partij zijn: Sophie in ’t Veld (D66) en nieuwkomers Judith Sargentini (GroenLinks) en Natasja Oerlemans (Partij voor de Dieren). Vier vrouwen staan als tweede op de lijst: Corien Wortmann-Kool (CDA), Jeanine Hennis-Plasschaert (VVD), Kartika Liotard (SP) en Emine Bozkurt (PvdA). ‘Alle mannen aan de fles’, zegt PvdA’er Emine. Ofwel eerlijke verdeling van de zorgtaken tussen vader en moeder. Er moeten betere omstandigheden voor werkende vrouwen gecreëerd worden om de toegankelijkheid van de topfuncties binnen de EU voor vrouwen te bevorderen. ‘Vrouwen denken in alles te moeten excelleren en ontnemen zichzelf daardoor veel kansen. Er mag best wat risico worden genomen. Door vrouwen én mannen’, aldus Kroes. Het wordt tijd dat vrouwen tegen de mannen zeggen: eerlijk zullen we alles delen, maar nu, ik een beetje meer dan jij.