Abrupt verlaten door haar vriend, vindt de Amerikaanse Abby (Brittany Murphy) zichzelf in The Ramen Girl alleen in Tokio. Als ze op een avond eenzaam en verdrietig door de straten sjokt, loopt ze naar binnen bij een restaurant waar ramen (Japanse noodlesoep) wordt geserveerd. De zaak is al gesloten en als ze niet al te fijnzinnig wordt weggestuurd, lopen de tranen over haar wangen. Uit sympathie en onbegrip voor deze ‘gekke’ Amerikaanse biedt de kok haar toch een kom ramen aan. De soep heeft een merkwaardig heilzaam effect op de trieste Abby en na observatie van de magische uitwerking op andere klanten overtuigt zij zichzelf ervan dat ramen-chef worden haar roeping is.
Zonder een woord Japans te spreken, dwingt Abby af in de leer te mogen bij de tirannieke chef. Haar eerste les is er één in nederigheid, ze mag nog geen pan aanraken. Schrobben mag wel en pas na lang poetsen, wordt ze toegelaten bij het fornuis van de knorrige chef. In de Japanse cultuur zijn respect en emotie essentieel. De meester heeft als doel Abby kennis te laten maken met haar innerlijke gevoelens en met respect en passie alle voorbereidingen te doen voordat zij het echte werk leert. Abby begrijpt dit niet, maar geeft niet op. Hoewel ze elkaar soms de keuken uitvechten, ontdekken ze samen het belangrijkste ingrediënt van ramen: liefde. Elke kom weerspiegelt het universum en is een geschenk uit het hart.
Murphy is met haar lieve en naïeve uitstraling helemaal in haar element als Abby. Door de miscommunicatie tussen Abby en de chef ontstaan er veel grappige momenten. En zo biedt The Ramen Girl de bezoeker een opgewekte komedie met een levensmoraal – doorzetten! – die alles op alles zet om je met een positief gevoel de zaal te laten uitgaan.
(Bron: het blad Profielen)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten