zaterdag 4 april 2009

StuKaFest Rotterdam: paarse wezens doden in een lift












Eén avond, twintig studentenkamers, diverse artiesten,
veel alcohol en studenten op de fiets. Dat zijn de ingrediënten van StuKaFest, cultuur op kamers. Het is tijd voor de tweede editie van het jaarlijkse studentenkamerfestival en ik ben van de partij.

Zonder fiets en niet al te goed bekend in Rotterdam ga ik vol goede moed naar de officiële opening van StuKaFest in het Centrum Beeldende Kunst (CBK). Het is druk bij de StuKahapbar. Ik zeg geen nee tegen een gezonde pastasalade. Terwijl ik mijn plasticbordje leeg eet, word ik benaderd door commandanten James en Maarten. Zij vragen mij mee te gaan naar een ‘andere dimensie’. Samen met vijf vrijwilligers worden we uitgenodigd in een lift die omgetoverd is tot een soort shuttle. ‘Doe gewoon mee’, fluistert een dame mij giechelend in het oor. Met de liftdeuren gesloten improviseren we een kleine act over een andere dimensie. Ook al ben ik in de wetenschap dat dit een theaterstuk is, geloof ik stiekem toch dat we ergens naartoe gaan. Na ruim tien minuten gaan de deuren open: Commandant Maarten blijkt achteraf een monster te zijn en wij hebben een paars wezen gedood. De volgende groep vrijwilligers is aan de beurt en ik ben toe aan een drankje.

strings
Terwijl ik bijkom met mijn wijntje van een euro, wordt de nieuwe Rotterdamse hiphop-formatie Dikke VanDalen aangekondigd. Met snoeiharde beats, vlijmscherpe rijms en veel Yo Yo’s rappen de jongens het overvolle CBK dichterbij het podium. Even ga ik los en leg het optreden vast op mijn iPhone. Maar al snel gaat mijn aandacht naar een dame die achter een tafel sokken zit te naaien. Ansjel van Bellen is beeldend kunstenaar en pimpt oude sokken ter plekke tot echte ‘Stuka-sokken’: veel kleur en rare vormen. ‘Ik kreeg net een natte sok met een gat erin’, zegt Van Bellen. ‘Die heb ik opgepimpt met Bert en Ernie.’
StuKaFest wordt eens per jaar in negen studentensteden georganiseerd en beslaat per stad één avond waarop je drie voorstellingen, op verschillende locaties, kunt bezoeken. Niet in een theater of bioscoop, maar in studentenkamers, verspreid over het centrum. Deze kamers zijn omgetoverd tot minitheaters. Van muziek tot poëzie, dans en cabaret, alles komt voorbij. Iedere voorstelling duurt dertig minuten, waarna je vervolgens een half uur de tijd hebt om je per fiets naar het volgende optreden te verplaatsen.

Ik, als niet-Rotterdammer, beschik vanavond niet over een fiets. Ik neem snel de tram naar de eerste voorstelling: United-C. In een intieme setting geven twee meiden een bijzonder optreden weg. Met veel scheerschuim en een handdoek om het middel scheren zij zichzelf op de meest rare plekken: van schouder tot voet, bikinilijn en buik. Ondertussen schiet de fotograaf spannende plaatjes en kijkt het publiek elkaar verlegen aan. Er is in deze act geen sprake van personages, anekdotiek, tijdsverloop of moraal. Eén van de meiden zorgt voor veel humor doordat ze continu een string uitdoet. Hoeveel slipjes heeft zij wel niet aan? Eenmaal aangekleed lopen de dames weg en laten de strings achter op de vloer. Ik heb geen tijd om ze na te tellen. Ik moet door naar de volgende show.

Lama-haat
Ik stap bij de juiste halte uit, maar weet niet waar ik moet zijn. Ik vraag een paar jongens die onder een afdakje staan te roken, de weg. Na veel zoeken kom ik bij de volgende kamer aan. Jeroen Paterman is bekend van Comedy Explosion. Hij staat bij de ingang te filmen. Paterman kijkt me samen met een aantal studenten aan en vraagt waarom ik de trap niet heb genomen. Blijkbaar ben ik de enige die met de lift naar de derde verdieping is gekomen. Ik antwoord eerlijk: ‘Omdat ik de spiegel nodig had.’ Ze lachen mij toe of uit. Het maakt niet uit, want de sfeer is goed. Ik neem plaats op het bed. ‘Ik ga écht improviseren, anders dan bij de Lama’s’, zegt Peterman. ‘Ik haat die beesten.’ De cabaretier verzamelt ideeën van studenten in een hoed en begint: scherpe oneliners over drugs, eerste dates en snelle grappen over seks. Een goede training voor de buikspieren. Een stel studenten blijft hangen. Anderen fietsen door naar het StuKafeest in Club Watt. Daar draait dj Secret Cinema. Ik ga naar huis. En de volgende editie ga ik in elk geval op de fiets!

www.stukafest.nl

(eerder in Profielen gepubliceerd)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten